Przytrafia się głównie osobom powyżej 40 roku życia, niezależnie od płci. Jej przyczyną jest długotrwałe unoszenie rąk – przez sportowców czy np. malujących sufity. W najbardziej drastycznych przypadkach niezbędne będzie leczenie operacyjne.
Stożek rotatorów to ścięgna mięśni, które przyczepione się do łopatki, a kończą się w obrębie części górnej kości ramiennej. W tej grupie jest mięsień podgrzebieniowy i nadgrzebieniowy, obły mniejszy oraz podłopatkowy.
Przyczyna uszkodzenia stożka rotatorów
Dolegliwości pojawiają się przede wszystkim u osób po 40 roku życia. Są bowiem następstwem długotrwałego i częstego unoszenia rąk. Dotykają więc sportowców, ale też pracowników fizycznych, których zajęcie wymagało podnoszenia rąk. Powstające w wyniku takich ruchów mikrourazy są bezpośrednią przyczyną uszkodzeń w obszarze stożka rotatorów, które mogą być wywołane także przez pośredni uraz – upadek na rękę, jej szarpnięcie, albo próbę rzucania ciężkich przedmiotów.
W następstwie tych zdarzeń, powstają zaburzenia ukrwienia obwodowego odcinka stożka oraz jego zwyrodnienia. Często towarzyszy im gościec, albo dna moczanowa. W grupie ryzyka są również osoby przyjmujące glikokortykosteroidy.
Objawy uszkodzenia stożka rotatorów
Zaczyna się od bólu przy zginaniu ramienia. Potem pojawiają się ograniczenia w ruchomości, bo uraz dotyka też ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. Czasem trzeba wręcz odchylić ramię, by wykonać jakikolwiek inny ruch. Z czasem i to staje się niemożliwe. Gołym okiem widać zmniejszenie się stawu, bo zanikają mięśnie nadgrzebieniowy, podgrzebieniowy oraz naramienny.
Intensywność objawów zależy od tego w jaki sposób doszło do uszkodzenia. Jeśli był to uraz, wszystkie objawy pojawiają się natychmiast, jeżeli uszkodzenie ma charakter przewlekły, dolegliwości narastają stopniowo, a ból dokucza przede wszystkim nocą.
Typy uszkodzeń i leczenie stożka rotatorów
Uszkodzenia dzieli się na trzy typy: masywne uszkodzenie pierścienia rotatorów (dotyczy wszystkich mięśni tej grupy, a głowa kości ramiennej zostaje odsłonięta), przerwanie poprzeczne lub podłużne (dotyka mięśnia nadgrzebieniowego, czasami podgrzebieniowego lub podłopatkowego) oraz rozerwanie poprzeczne i podłużne wraz z rozejściem się włókien i powstaniem ubytku.
W zależności od stopnia uszkodzenia, dobiera się odpowiedni sposób leczenia. Przy niewielkich urazach wystarczą leki przeciwzapalne oraz rehabilitacja, która pozwoli na wykonywanie ruchów w pełnym zakresie. Czasem jednak ból nie maleje, a gdy zdjęcie rentgenowskie ukazuje kolejne zmiany destrukcyjne tkanek, wykonuje się artroskopię, czyli usunięcie części elementów kostnych. Przy całkowitym rozerwaniu pierścienia rotatorów zaleca się leczenie chirurgiczne, zakończone długą rehabilitacją.
Nigdy nie wolno zaniechać leczenia, bo małe uszkodzenie rotatorów zawsze prowadzi do pogłębiania się urazu oraz powikłań, które mogą na stałe ograniczyć zakres ruchu stawu i spowodować zanik mięśni.