Udar mózgu jest chorobą, którą wiąże się z pacjentami w określonym wieku oraz równocześnie chorujących na choroby przewlekłe, zwiększające ryzyko zachorowania na udar. Jednocześnie dość powszechny latem jest udar słoneczny, z jakim zetknęły się osoby dorosłe zbyt długo przebywające na słońcu. Czym się różnią obydwa rodzaje udarów i czy ich konsekwencje dla zdrowia są równie groźne?
Objawy udaru mózgu
Szybsza diagnoza udaru zależy od reakcji innych osób, które mogą zaobserwować zmianę zachowania pacjenta. Jeśli jakaś osoba zaczyna bełkotać i ma problemy z mówieniem, jej twarz jest asymetrycznie sparaliżowana, a sam pacjent ma problem z połową ciała, która może być jednostronnie niewładna, można podejrzewać, że u pacjenta doszło do udaru. U części z nich pojawienie się udaru zwiastuje m.in. silny, nagły ból głowy, zaś u pacjentów z udarem krwotocznym może dojść do utraty przytomności.
Warto również pamiętać, że u sporej liczby pacjentów dochodzi do mikroudarów, które trwają około 60 minut i samoistnie mijają. Po mikroudarach w krótkim czasie może dojść do udaru mózgu.
Udar krwotoczny a udar niedokrwienny
Udar mózgu może mieć nieco inne objawy, które są dość ściśle uzależnione od tego, czy pacjent przechodzi przez udar krwotoczny czy niedokrwienny. Aż 80% wszystkich udarów to udary niedokrwienne, spowodowane przez powstawanie w naczyniach krwionośnych skrzepów. Taki skrzep, oderwany od naczynia, może się przemieszczać i gdy dotrze do mózgu, blokuje dopływ tlenu, co w konsekwencji prowadzi do miejscowego obumierania mózgu.
Leczenie takiego udaru oznacza konieczność zlokalizowania skrzepu i jego usunięcie lub podanie pacjentowi leku, który rozrzedzi krew i będzie zapobiegać powstawaniu dalszych skrzepów. Z kolei przy udarze krwotocznym mówi się o wylewie krwi w mózgu z powodu pękniętego naczynia krwionośnego. Początek leczenia w przypadku udaru krwotocznego to z kolei konieczność zamknięcia pękniętego naczynia. Bez względu na rodzaj udaru, pierwsze leczenie musi być podjęte najpóźniej do 3 godzin po wystąpieniu udaru. Wydłużenie ingerencji lekarza do 6 godzin może się wiązać z nieodwracalnym uszkodzeniem mózgu.
Udar słoneczny
Udar słoneczny jest szczególnym rodzajem udaru cieplnego i nie ma zbyt wiele wspólnego z udarem mózgu. Podobne w obydwu przypadkach są jedynie objawy, świadczące o pojawieniu się udaru.
Przy udarze słonecznym pojawia się ból głowy, wymioty lub nudności, zawroty czy dreszcze. Jeśli dodatkowo pojawi się temperatura, przekraczająca 40 stopni, wówczas można podejrzewać, że chory zachorował na udar.
Najczęściej udar słoneczny wiąże się ze zbyt długim przebywaniem na pełnym słońcu, bez odpowiedniego zabezpieczenia skóry czy bez nakrywania głowy. Udary słoneczne są dość powszechne w krajach o gorącym klimacie, choć na udar cieplny można zachorować także w pomieszczeniu, gdzie panuje zbyt wysoka temperatura. Najważniejszym elementem leczenia w tym przypadku jest przeniesienie pacjenta w miejsce zacienione, gdzie jego organizm będzie schładzany do czasu, aż ciepłota ciała wróci do normalności. Ze względu na fakt, że w czasie udaru słonecznego bardzo często dochodzi do odwodnienia organizmu, bardzo ważne staje się dostarczenie odpowiedniej ilości wody oraz uzupełnienie elektrolitów.
Udar u dziecka
Szczególnie groźny jest udar słoneczny u dziecka, dlatego tak istotne jest smarowanie skóry kremami z wysokim filtrem oraz stosowanie nakryć głowy. U dzieci bardzo szybko może dojść do odwodnienia organizmu, co jest najgroźniejszym skutkiem udaru słonecznego. Natomiast na udar mózgu dzieci praktycznie nie chorują.
Artykuł został napisany na podstawie danych z portalu zdrowy.net.