Ortopedico

Zwyrodnienia stawu biodrowego powstają, gdy dochodzi do jego przedwczesnego zużycia, albo zmian w jego części – chrząstkach stawowych, kościach czy stwardnienia warstwy podchrzęstnej. Tę chorobę łatwo rozpoznać po jednym z najbardziej klasycznych objawów – bólu.

Staw biodrowy jest najbardziej eksploatowanym ze stawów. Do nieprawidłowości w jego działaniu lub budowie może dochodzić z wielu przyczyn. Mogą być one zarówno wrodzone, jak i nabyte w czasie rozwoju. Pojawiają się wskutek chorób, urazów, zdarzają się podczas przeciążeń. Najczęściej zwyrodnienie jest po prostu spowodowane zbyt wczesnym zużyciem stawu lub jego części.

Rozwój choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego

Choroba zwyrodnieniowa zwana jest też Koksartrozą. Najczęściej na jej rozwój wpływa nasz wiek i biomechanika stawu, ale za wiele przyczyn sami jesteśmy odpowiedzialni. Zaliczyć można do nich nadwagę, ale również nadmierną aktywność fizyczną (zwłaszcza bez wcześniejszego przygotowania), szybkie zwiększanie obciążeń treningu – np. kilometrażu w bieganiu. Choroba dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiet, ale u kobiet rozwija się ona później. Mężczyźni są na nią narażeni nawet przed 45 rokiem życia.

Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego

Na początku trudno zdiagnozować chorobę zwyrodnieniową, bo odczuwamy tylko zmęczenie oraz osłabienie nogi. Niepokojący powinien być jednak ból, towarzyszący wysiłkowi, a nawet podczas zwykłego ruchu. Gdy ból nie znika nawet w czasie bezczynności – zarówno w dzień i w nocy – możemy być już pewni, że to choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego. Ból zlokalizowany jest w okolicach pachwiny, kolana i pośladka. Noga ustawa się też w nietypowy sposób, wychylając się na zewnątrz. Trudno przekręcić ją do wewnątrz, a nawet wyprostować. Noga staje się też sztywna, zwłaszcza po tym, jak przez dłuższy czas nią nie ruszaliśmy.

Podczas choroby zwyrodnieniowej stawy powiększają się i zniekształcają. Wpływa na to m.in. stan zapalny błony maziowej, ale też rozrost samej chrząstki, a także kości, więzadeł i ścięgien. Mogą także zaniknąć mięśnie w okolicy pośladka i uda – głównie ze względu na to, że podświadomie oszczędzamy chorą nogę i staramy się jej nie obciążać, co widać przez specyficzny sposób chodzenia.

Rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego

Zmiany w całym stawie biodrowym można zaobserwować podczas badania radiologicznego. Powstają wtedy bowiem wyrośle kostne, a szpara stawowa jest zwężona. Zmiany patologiczne zawsze występują w tej samej kolejności. Na wstępie chrząstka traci swoją gładkość. Robi się też znacznie cieńsza. Dopiero później pojawiają się ubytki w kolejnych warstwach, a następnie w warstwie podchrzęstnej – to m.in. złamania beleczek (części kości). W ostatniej fazie zanikają mięśnie i powstają wyrośle kostne.

Leczenie i rehabilitacja choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego

Farmaceutykami można ograniczyć stan zapalny i przeciwdziałać bólowi. Dużo ważniejsza jest jednak rehabilitacja, która ma za zadanie wzmocnienie mięśni przy jednoczesnym odciążeniu nogi. Można to zrobić poprzez jazdę na rowerze lub pływanie.

W uzasadnionych przypadkach stosuje się leczenie operacyjne, czyli wstawienie endoprotezy w miejsce stawu biodrowego. To całkowicie eliminuje ból i przede wszystkim usprawnia biodro. Pozwala też ustawić nogę we właściwej płaszczyźnie, co przy chorobie zwyrodnieniowej stawu biodrowego jest często wręcz niemożliwe. Wpływa to na prawidłowy chód i przekłada się na polepszenie stanu pozostałych stawów.