Ortopedico

Najczęściej dochodzi do niego u młodych ludzi, ale nie jest to regułą. Ten uraz przytrafia się bowiem zwłaszcza aktywnym osobom. Gdy się pojawi, trzeba przez 10 dni dać odpocząć nodze, a w skrajnych przypadkach skończy się nawet na dwutygodniowym gipsie.

Skręcenie stawu skokowego jest zdecydowanie najczęściej zdarzającym się urazem kostno-więzadłowym. Może przytrafić się podczas normalnego funkcjonowania, ale najczęściej dochodzi do niego podczas uprawiania sportu, albo wykonywania ćwiczeń fizycznych. Jego przyczyną zawsze jest przeciążenie, które ma miejsce podczas nieodpowiedniego ustawienia. Powstaje gdy staw wykonuje ruch poza swoim normalnym zakresem. Jego efektem jest naciągnięcie, albo nawet naderwanie więzadeł oraz torebki stawowej.

Powikłania przy skręceniu stawu skokowego

Skręcenia stawu skokowego nie wolno zlekceważyć. Zaniechanie jego wyleczenia lub przeprowadzenie go nieprawidłowo może skończyć się koniecznością przeprowadzenia operacji. Najczęściej dochodzi do znacznie dłuższego ograniczenia w ruchu, a także zdecydowanie wolniejszego ustępowania dokuczliwych dolegliwości bólowych, które przy tym urazie są tak silne, że mogą skutecznie zdezorganizować normalne funkcjonowanie. Powikłania mogą też uaktywnić się w przyszłości, w postaci zmian zwyrodnieniowych i większej podatności na podobne urazy.

Najczęstsze urazy stawu skokowego

Zdecydowanie najczęściej do urazów stawu skokowego dochodzi podczas supinacji – to podwichnięcie stopy do wewnątrz. Szacuje się, że jest to przyczyną nawet 95 proc. wszystkich skręceń stawu skokowego. Tylko 5 proc. to efekt pronacji, czyli wywichnięcia stopy na zewnątrz.

Następuje wtedy przerwanie częściowe lub całkowite, ewentualnie naciągnięcie torebki stawowej, która jest dobrze unerwiona. Niekiedy towarzyszy temu obrzęk i krwiak, powstający zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz stawu. Dochodzi też do podskórnych wylewów, które widać gołym okiem. Najbardziej charakterystyczny jest jednak ból, który staje się większy przy każdej próbie ruchu. W niektórych przypadkach dochodzi też do podwichnięcia kości skokowej w wyniku uszkodzenia przyśrodkowej części stabilizatorów.

Leczenie i rehabilitacja po skręceniu stawu skokowego

Poziom oraz charakter uszkodzenia sprawdza się za pomocą badania ultrasonograficznego, ale także poprzez testy wydolności więzadeł. Niekiedy wykonuje się również radiogramy stresowe, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny lub artrografię. Najłatwiej ocenić urazy, które są świeże, przy przewlekłych schorzeniach pomoc techniki jest niezbędna.

Leczenie zawsze należy dopasować do stopnia skręcenia stawu skokowego. Najłatwiejsze i najmniej inwazyjne jest w przypadku, gdy dochodzi tylko do naciągnięcia więzadeł oraz torebki stawowej. Wtedy zaczyna się od ograniczenia aktywności ruchowej do 10 dni, stosowania leków łagodzących opuchliznę i ból oraz zimnych okładów. II stopień skręcenia to naderwanie więzadeł i torebki stawowej. Wtedy trzeba odciążyć kończynę na dwa tygodnie. W tym celu umieszcza się ją w gipsie lub ortezie. Należy też pamiętać o regularnym chłodzeniu. Kolejny stopień to całkowite zerwanie, które kończy się operacją. We wszystkich przypadkach po okresie leczenia należy stosować fizyko- i kinezyterapię, by szybciej wrócić do pełnej sprawności.